Maandag was het Wereld Alzheimer Dag. Alzheimer is één van de meest voorkomende vormen van dementie. Onderzoek toont aan dat 1 op de 5 mensen deze ziekte krijgt. Mijn vader kreeg op 58-jarige leeftijd de diagnose Alzheimer. Na een slopende periode overleed hij een maand na zijn 62ste verjaardag.
Letterlijk opgevreten door deze vreselijke ziekte, moesten wij veel te vroeg afscheid van hem nemen.
Voor hem schreef ik een gedicht dat ik graag met iedereen deel. Mijn vader woonde het laatste jaar niet meer thuis. Op het moment van schrijven, was hij net opgenomen.
Hoelang zul je mij nog herkennen
Als je mij ergens ziet staan
Ga je roepen “neem me mee”
Als ik zeg dat ik moet gaan
Blijf je zitten waar je zit
Of kus je mij nog op mijn wang
Zwaai je mij nog even uit
Bij het afscheid op de gang
Morgen kom ik weer hoor pap
Ga daar maar vanuit
En ik neem wat lekkers mee
Ik kijk er al naar uit
En ook dit keer is de vraag
Of je überhaupt wel wel weet
Of je ergens nog doorhebt
Met wie je dat lekkers eet
Maar zie ik je ogen glinsteren
En die lieve brede lach
Al weet jij het nog niet zeker
Je laat zien dat je me mag
Ook vandaag de dag heb ik veel te maken met verschillende vormen van dementie. Al enige jaren ben ik als hostess werkzaam bij Woon- en Zorgvoorziening Dennenhorst West in Veenendaal.
Een kleinschalige woonvorm met twaalf - voornamelijk dementerende - ouderen. Enorm dankbaar werk want aan mij de eer om, samen met mijn lieve collega’s, deze mensen nog een mooie oude dag te geven. En die hebben ze verdiend!
Reageren: redactie.rp@wegenermedia.nl
Door Stephanie van Alfen-jansen